ISO یکی از سه عامل اصلی در تنظیم نوردهی دوربین است که با دیافراگم و شاتر اسپید تشکیل مثلث نوردهی را می‌دهد. ISO نشان‌دهنده حساسیت سنسور دوربین به نور است. هر چه ISO بالاتر باشد، سنسور دوربین حساس‌تر به نور می‌شود و تصاویر روشن‌تر می‌شوند. اما افزایش ISO به میزان زیاد ممکن است باعث ایجاد نویز یا گرین در عکس‌ها یا فیلم ها شود. بنابراین، در مواقعی که شرایط آن وجود دارد، باید نور کافی را با نورپردازی صحیح ایجاد کرد.
کاربرد ISO در عکاسی و فیلمبرداری
ISO را می‌توان برای ایجاد افکت‌های مختلف در عکاسی و فیلمبرداری استفاده کرد. برخی از کاربردهای ISO عبارتند از:
- عکاسی در شرایط نور کم: وقتی نور کافی وجود ندارد، می‌توان با افزایش ISO تصاویر روشن‌تری گرفت. این کار می‌تواند در عکاسی شبانه، عکاسی داخل ساختمان، عکاسی از سوژه های تاریک و … مفید باشد.
- عکاسی با شاتر اسپید بالا: وقتی می‌خواهیم عکسی از یک سوژه در حال حرکت بگیریم، مثلاً یک ورزشکار، یک حیوان، یک خودرو و …، باید از شاتر اسپید بالا استفاده کنیم تا عکس تار نشود. اما شاتر اسپید بالا باعث می‌شود که نور کمتری به سنسور دوربین برسد. برای جبران این کمبود نور، می‌توان با افزایش ISO تصاویر روشن‌تری گرفت.
- عکاسی با دیافراگم بسته: وقتی می‌خواهیم عکس یا فیلمی با عمق میدان زیاد بگیریم، مثلاً یک منظره، یک ساختمان، یک گروه از افراد و …، باید از دیافراگم بسته استفاده کنیم تا تمام سوژه ها در تصویر به صورت واضح باشند. اما دیافراگم بسته باعث می‌شود که نور کمتری به سنسور دوربین برسد. برای جبران این کمبود نور، می‌توان با افزایش ISO تصاویر روشن‌تری گرفت.
مشکلات افزایش ISO
می توان با افزایش ISO روشنایی تصویر را افزایش داد. اما این افزایش ISO همراه با مشکلاتی است که باید در نظر گرفته شوند. این مشکلات عبارتند از:
افزایش نویز
نویز به نقاط رنگی یا سفیدی گفته می‌شود که در تصویر ظاهر می‌شوند و باعث کاهش وضوح و جزئیات تصویر می‌شوند. هر چه ISO بیشتر باشد، نویز بیشتر خواهد بود. نویز می‌تواند تصویر را کدر و غیر طبیعی کند و رنگ‌ها را تغییر دهد. برای کاهش نویز، می‌توان از نرم‌افزارهای ویرایش تصویر استفاده کرد، اما این کار هم ممکن است باعث از دست رفتن جزئیات تصویر شود.
کاهش دامنه داینامیکی
دامنه داینامیکی به توانایی دوربین برای ثبت جزئیات در نقاط روشن و تاریک تصویر گفته می‌شود. هر چه ISO بیشتر باشد، دامنه داینامیکی کمتر خواهد بود. این بدان معناست که تصویر ممکن است در نقاط روشن بسوزد و در نقاط تاریک از بین برود و جزئیات کمتری را نشان دهد. برای حفظ دامنه داینامیکی، می‌توان از تکنیک‌هایی مثل براکتینگ یا HDR استفاده کرد، اما این کار هم ممکن است باعث شود تصویر غیر واقعی و زیادی پردازش شده به نظر برسد.
بنابراین، افزایش ISO می‌تواند در شرایط نور کم یا سرعت شاتر بالا مفید باشد، اما باید با احتیاط و توجه به مشکلات آن انجام شود. بهتر است همیشه در محدوده native ISO دوربین عکاسی یا فیلمبرداری کنید و فقط در شرایط لازم از expanded ISO ها استفاده کنید.
تفاوت native ISO و base ISO و extended ISO
دوربین‌ها دارای محدوده‌ای از ISO هستند که به آن‌ها native ISO گفته می‌شود. همچنین دارای یک ISO پایه هستند که به آن‌ها base ISO گفته می‌شود. و برخی هم دارای قابلیت افزایش یا کاهش ISO فراتر از محدوده native ISO هستند که به آن‌ها extended ISO گفته می‌شود. این مفاهیم ممکن است در ابتدا گیج کننده باشند، اما با کمی توضیح می‌توانیم بهتر درک کنیم که چه تفاوتی بین آن‌ها وجود دارد و چه زمانی از هر کدام استفاده کنیم.
Native ISO چیست؟
Native ISO به محدوده‌ای از ISO هایی گفته می‌شود که دوربین بدون هیچ گونه پردازش دیجیتالی از آن‌ها پشتیبانی می‌کند. به عبارت دیگر، native ISO ها تنظیمات واقعی ISO دوربین هستند که نیازی به تغییر در سطح سیگنال سنسور ندارند. native ISO ها معمولا از حداقل تا حداکثر ISO دوربین را شامل می‌شوند. برای مثال، اگر دوربین شما از ISO 100 تا ISO 32000 پشتیبانی کند، این محدوده native ISO دوربین شما خواهد بود. native ISO ها کیفیت بهتری نسبت به extended ISO ها دارند، چون دوربین نیازی به افزایش یا کاهش سیگنال سنسور ندارد و در نتیجه نویز و تغییرات رنگ کمتری ایجاد می‌کند. به طور کلی، برای دستیابی به بهترین کیفیت تصویر، بهتر است همیشه در محدوده native ISO دوربین عکاسی یا فیلمبرداری کنید.
Base ISO چیست؟
Base ISO به کمترین ISO ای گفته می‌شود که دوربین بدون هیچ گونه پردازش دیجیتالی از آن پشتیبانی می‌کند. به عبارت دیگر، base ISO کمترین native ISO دوربین است. base ISO معمولا برابر با ISO 100 است، اما برخی دوربین‌ها ممکن است دارای base ISO پایین‌تری باشند، مثلا ISO 64
base ISO بهترین کیفیت تصویر را ارائه می‌دهد، چون دارای کمترین نویز و بیشترین دامنه داینامیکی است. دامنه داینامیکی به توانایی دوربین برای ثبت جزئیات در نقاط روشن و تاریک تصویر گفته می‌شود. به طور کلی، برای دستیابی به کمترین نویز و بیشترین دامنه داینامیکی، بهتر است همیشه با base ISO دوربین عکاسی یا فیلمبرداری کنید.
Extended ISO چیست؟
Extended ISO به محدوده‌ای از ISO هایی گفته می‌شود که دوربین با استفاده از پردازش دیجیتالی از آن‌ها پشتیبانی می‌کند. به عبارت دیگر، expanded ISO ها تنظیمات مصنوعی ISO دوربین هستند که با تغییر در سطح سیگنال سنسور ایجاد می‌شوند. extended ISO ها معمولا فراتر از حداقل و حداکثر native ISO دوربین قرار دارند. برای مثال، اگر دوربین شما از ISO 100 تا ISO 32000 پشتیبانی کند، ممکن است دارای extended ISO هایی مثل ISO 50 یا ISO 51200 هم باشد. extended ISO ها کیفیت پایین‌تری نسبت به native ISO ها دارند، چون دوربین با افزایش یا کاهش سیگنال سنسور، نویز و تغییرات رنگ را هم افزایش یا کاهش می‌دهد. به طور کلی، برای دستیابی به کیفیت مناسب تصویر، بهتر است فقط در شرایط لازم از extended ISO ها استفاده کنید.
خلاصه
در عالم عکاسی و فیلمبرداری، ISO به عنوان یکی از سه عامل اصلی تنظیم نوردهی دوربین، همراه با دیافراگم و شاتر، نقش مهمی ایفا می‌کند. در این مقاله به بررسی کاربردها و مشکلات افزایش ISO پرداختیم و تفاوت‌های مهمی میان native ISO، base ISO و expanded ISO را توضیح دادیم. به عنوان یک عکاس یا فیلمبردار، اهمیت درک تفاوت‌ها و انتخاب درست ISO به منظور حفظ کیفیت و وضوح تصاویر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بنابراین، همواره با دقت و آگاهی از شرایط نوری، از ISO مناسب برای هر لحظه استفاده کنید تا تجربه عکاسی یا فیلمبرداری شما به حداکثر برسد.
